4. Jak się spowiadacie?
- "Jeśli nie macie kapłanów jak możecie uzyskać odpuszczenie grzechów?"
- "Komu były potrzebne ofiary ze zwierząt oraz z Jezusa, czy Bóg potrzebuje krwi?"
Aby odpowiedzieć na tak postawione pytania należy wyjaśnić potrzebę składania ofiar Bogu, aż do ofiary z krwi Jezusa Chrystusa. Komu ofiary z baranków, kozłów, gołębi, byków i innych zwierząt, uważanych przez Pana za czyste, były potrzebne - człowiekowi czy Bogu? Nawet ci, którzy nie stawiają aż tak drastycznie problemu mają trudności z odpowiedzią. Odpowiedź: "Jezus umarł za nasze grzechy", jest dla wielu oklepanym frazesem.
Już w raju po upadku człowieka w grzech to Pan Bóg uświadomił Adamowi i Ewie, że:
Rzym. 6, 23 ... zapłatą za grzech jest śmierć, ...
Są ludzie, którzy uważają, że Bóg powinien był zabić bezzwłocznie pierwszych ludzi, stworzyć nową parę istot na swoje podobieństwo, kładąc tamę grzechowi, bezprawiu i nieszczęściom, że powinien uznać, że pomylił się w ocenie stworzenia.
1 Mojż. 1, 31 I spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a było to bardzo dobre.
Upadek w grzech nie był dla Pana niespodzianką - wraz ze swoim Synem jeszcze przed założeniem świata opracował plan ratowania rodzaju ludzkiego (Efez. 3, 9-12; 1 Piotr. 1, 17-21). Plan ten zakładał zastępczą ofiarę, która zaspokoiłaby wymagania stawiane przez prawo Boże i jego sprawiedliwość, będąc jednocześnie dowodem jego miłosierdzia. Grzesznik - tak przed wiekami jak i obecnie - dla uwolnienia się od winy musi skorzystać z takiej samej procedury, której poszczególne etapy są jasno przedstawione na kartach Pisma Świętego.
Stary Testament Nowy Testament Jeśli ktoś nieświadomie grzeszy przeciwko jakiemukolwiek z przykazań Pańskich i popełni to czego nie wolno, a więc wykroczy przeciwko jednemu z nich. (3 Mojż. 4, 2) Każdy, kto popełnia grzech, i zakon przestępuje, a grzech jest przestępstwem zakonu. (1 Jana 3, 4) Jeżeli więc ktoś ściąga winę przez jedną z tych rzeczy, niech wyzna to, przez co zgrzeszył. (4 Mojż. 5, 5) Jeśli wyznajemy grzechy swoje wierny jest Bóg i sprawiedliwy i odpuści nam grzechy, i oczyści od wszelkiej nieprawości. (1 Jana 1, 9) Jeśli tedy zgrzeszy i obciąży się winą, niechaj zwróci to, co zrabował albo to, z czego ograbił, albo rzecz powierzoną, którą zataił u siebie, albo rzecz zgubioną, którą znalazł. Albo to wszystko co do czego fałszywie przysięgał. Zwróci pełną wartość tej rzeczy i jeszcze dołoży do tego jedną piątą. W dniu swojej pokuty odda to temu, do kogo to należy. (3 Mojż. 6,4) Jeślibyś więc składał dar swój na ołtarzu i tam wspomniałbyś, iż brat twój ma coś przeciwko tobie, zostaw tam dar swój na ołtarzu, odejdź i najpierw pojednaj się z bratem swoim, a potem przyszedłszy, złóż dar swój. (Mat. 5, 23-24) A według zakonu niemal wszystko bywa oczyszczane krwią, i bez rozlania krwi nie ma oczyszczenia. (Hebr. 9, 22)
Przywiedzie tedy cielca do wejścia do Namiotu Zgromadzenia przed Pana, położy swoją rękę na głowie cielca i zarżnie go przed Panem. (3 Mojż. 4, 4) Mając więc bracia, ufność, iż przez krew Jezusa mamy wstęp do świątyni, drogę nowa i żywa, którą otworzył dla nas poprzez zasłonę, to jest poprzez ciało swoje. (Hebr. 10,19-20) Namaszczony kapłan weźmie nieco z krwi tego cielca i wniesie do Namiotu Zgromadzenia. Potem kapłan zanurzy swój palec we krwi i pokropi tą krwią siedem razy przed Panem przednią stronę zasłony świątyni. (3 Mojż. 4, 5) Lecz Chrystus, który się zjawił jako arcykapłan dóbr przyszłych wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, nie ręka zbudowany, to jest nie z tego stworzonego świata pochodzący, wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własna krwią swoją. (Hebr. 9, 1-12) A kapłan dokona jego oczyszczenia przed Panem i będzie mu odpuszczony każdy z uczynków, który popełnił, obciążając się przezeń winą. (3 Mojż. 6, 7) O ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu naszemu. (Hebr. 9, 14) Jan 3 ,16 Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.
Kiedyś Izraelita przed świątynią przelewał osobiście krew niewinnych zwierząt ofiarnych - wskazujących na prawdziwego Baranka Bożego, Mesjasza - posyłając ich na śmierć jako ofiarę zastępczą, przebłagalną za swoje grzechy.
Obecnie różnica polega na tym, że my z własnymi grzechami udajemy się wiarą do świątyni niebieskiej, spotykamy tam kapłana Jezusa Chrystusa, wyznajemy i składamy na niego nasze grzechy, przyłączając się do tych, którzy przelali jego krew, uznając, że umarł On za nas osobiście i dzięki temu my też umieramy dla grzechu, a rodzimy się dla życia wiecznego.
To, wg mnie, w uproszczeniu stanowi treść Ewangelii Wiecznej, Dobrej Nowiny.
Sposób ten znany był ludziom poczynając od bram raju. Jednak już od początków próbowano poprawiać Pana Boga.
Zamiast ofiary z życia (przelana krew) - ofiara bezkrwawa, zamiast przy jednej Świątyni - ofiary w dowolnych miejscach, zamiast przez pomazanego pośrednika - samemu bądź przez samozwańczych kapłanów. Najdalej jednak szli ci, którzy zmieniali prawa Pańskie i twierdzili, że to co dotychczas dla Boga było grzechem i plugastwem teraz już grzechem nie jest, lecz przeciwnie - staje się świętością. We wszystkich tych usiłowaniach byli zawsze znajdowani przez Pana jako nie wysłuchani, nie zbawieni, lecz potępieni.
Oto co apostoł Paweł mówi na temat usprawiedliwienia.
Rzym. 3, 21 Ale teraz niezależnie od zakonu objawiona została sprawiedliwość Boża, o której świadczą zakon i prorocy, 22 I to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusa Chrystusa dla wszystkich wierzących. Nie ma bowiem różnicy, 23 Gdyż wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej, 24 I są usprawiedliwieni darmo, z łaski jego, przez odkupienie w Chrystusie Jezusie, 25 Którego Bóg ustanowił jako ofiarę przebłagalną przez krew jego, skuteczną przez wiarę, dla okazania sprawiedliwości swojej przez to, że w cierpliwości Bożej pobłażliwie odniósł się do przedtem popełnionych grzechów, 26 Dla okazania sprawiedliwości swojej w teraźniejszym czasie, aby On sam był sprawiedliwym i usprawiedliwiającym tego, który wierzy w Jezusa. 27 Gdzież więc chluba twoja? Wykluczona! Przez jaki zakon? Uczynków? Bynajmniej, lecz przez zakon wiary. 28 Uważamy bowiem, że człowiek bywa usprawiedliwiony przez wiarę, niezależnie od uczynków zakonu. (...) 31 Czy więc zakon unieważniamy przez wiarę? Wręcz przeciwnie, zakon utwierdzamy.
Z tekstów dotąd nie cytowanych w tym opracowaniu.
1 Sam. 15, 22 (...) Czy takie ma Pan upodobanie w całopaleniach i w rzeźnych ofiarach, co w posłuszeństwie dla głosu Pana? Oto: Posłuszeństwo lepsze jest niż ofiara, a uważne słuchanie lepsze niż tłuszcz barani.
Przyp. 21, 3 Wykonywanie sprawiedliwości i prawa milsze jest Panu niż krwawa ofiara.
Ps. 51 , 18 Albowiem ofiar nie żądasz, a całopaleń, choćbym ci je dał, nie zechcesz przyjąć. 19 Ofiarą Bogu miłą jest duch skruszony, Sercem skruszonym i zgnębionym nie wzgardzisz, Boże.
Ozea. 6, 4Co ci mam uczynić, Efaimie? Co ci mam uczynić Judo? Wszak wasza miłość jest jak obłok poranny i jak rosa, która szybko znika. 5Dlatego ociosywałem ich przez proroków, zabijałem ich słowami moich ust, i moje prawo wzeszło jak światłość. Gdyż miłości chcę a nie ofiary, i poznania Boga, a nie całopaleń.
Ozea. 14 , 9 Kto mądry niech to zrozumie, kto rozumny niech to pozna; gdyż drogi Pana są proste, sprawiedliwi nimi chodzą, lecz bezbożni na nich upadają.
Idz do strony:
[początek]