VI. Wskazuje na Boga jako stworzyciela.

1. Prawda o stworzeniu. Dla wielu chrześcijan biblijny opis stworzenia zamieszczony w I Księdze Mojżeszowej (Księdze Rodzaju) jest tylko mitem. Taka jest oficjalna wykładnia tak Kościoła Katolickiego (kto nie wierzy, niech choćby zapyta swojego księdza), jak i większości kościołów protestanckich. Jesienią 1997 r. Jan Paweł II poparł teorię ewolucji, uznając, że człowiek cieleśnie pochodzi z niższych form życia. Jako podstawowy argument podaje się niezgodność opisu stworzenia z odkryciami współczesnej nauki. Powszechnie przywołuje się tutaj teorię ewolucji. Mało kto wie, że istnieje konkurencyjna teoria zwana kreacjonizmem. Temat ten doczekał się już wielu publikacji w Polsce. Istnieje też Polskie Towarzystwo Kreacjonistyczne
2. Jest jeszcze jedna uwaga dotycząca tego tematu: autorytet Boga jako stworzyciela. W jednym tylko przykazaniu dekalogu Wszechmogący przedstawia się. Jest to IV Boże przykazanie.

   II Mojż. 20,8-11 Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelka swoja pracę, Ale siódmego dnia jest sabat Pana, Boga twego: Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służebnica, ani twoje bydło, ani obcy przybysz, który mieszka w twoich bramach, Gdyż w sześciu dniach uczynił Pan niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a siódmego dnia odpoczął. Dlatego Pan pobłogosławił dzień sabatu i poświecił go.

   
   W Piśmie w ogromnej ilości tekstów Pan powołuje się na to, że jest stworzycielem, wtedy, kiedy uzasadnia swoje prawa do decydowania.

   Obj. 4,11 Godzien jesteś, Panie i Boże nasz przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało.

   
   Zacytuję jednak jeszcze tekst z Listu św. Pawła do Rzymian.

   Rzym. 1,18-23 Albowiem gniew Boży z nieba objawia się przeciwko wszelkiej bezbożności i nieprawości ludzi, którzy poprzez nieprawość tłumią prawdę. Ponieważ to, co o Bogu wiedzieć można, jest dla nich jawne, gdyż Bóg im to objawił. Bo wiekuista jego istota, to jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od stworzenia świata oglądane w dziełach i poznane umysłem, tak iż nic nie mają na swoją obronę, Dlatego że poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga i nie złożyli mu dziękczynienia, lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności. Mienili się mądrymi, a stali się głupi. I zamienili chwałę nieśmiertelnego Boga na obrazy przedstawiające śmiertelnego człowieka, a nawet ptaki, czworonożne zwierzęta i płazy.

3. Gdy mówimy o Stworzycielu, wtedy pojawia się problem właściciela, własności i szafarza (zarządcy), któremu powierzono dobra. Tymi bogactwami są: życie, zdrowie, uzdolnienia, dzieci, wszelkie majętności w tym pieniądze i wszystko, co można pomieścić w terminie "posiadanie". Dotyczyć to będzie przyrody z fauną i florą całej planety, z wszystkimi jej zasobami - tak materialnymi (ziemia, woda, powietrze, kopaliny, itp.), jak niematerialnymi (np. piękno świata). Wszystko to Pan oddał w posiadanie człowiekowi.
   Ponieważ temat ten jest bardzo obszerny, zasygnalizuję tylko niektóre myśli.
   • Sprawa poszanowania życia i zdrowia. Jako coś, co otrzymaliśmy do "użytkowania", winniśmy respektować zasady eksploatacji i konserwacji zalecane przez twórcę - konstruktora. Dotyczyć to będzie pokarmów, czystości szeroko (biblijnie) pojętej, ubierania, pracy i wypoczynku, leczenia, priorytetów w życiu. Nie mogę nie wspomnieć w tym kontekście o tak powszechnych grzechach w tej dziedzinie jak: spożywanie alkoholu, palenie tytoniu, wszelkie środki pobudzające wraz z narkotykami.
   • Bardzo popularny temat w Polsce i w Koście Katolickim - aborcja. Bóg jest dawcą wszelkiego życia. Skoro więc tak zechciał Bóg, niech się dzieje jego wola. Pismo uczy, że Bóg umiłował każdego człowieka od poczęcia

     Izaj. 49,15 Czy kobieta może zapomnieć o swoim niemowlęciu i nie zlitować się nad dziecięciem swojego łona? A choćby nawet one zapomniały, jednak Ja ciebie nie zapomnę. Oto na moich dłoniach wyrysowałem cię, twoje mury stoją mi zawsze przed oczyma.

     Hiob 10,8 Twoje ręce ukształtowały mnie misternie i uczyniły.

     Jer. 1, 5 Wybrałem cie sobie, zanim cię utworzyłem w łonie matki, zanim się urodziłeś, poświęciłem cię, na proroka narodów przeznaczyłem cię.

     
     Teksty te pocieszają mnie, jeśli chodzi o pozbawione życia dzieci, jak i te porzucone przez matki i ojców dla egoistycznych celów (słyszycie te słowa? - "zmarnują sobie życie przez bachora"). Jak się rozmawia ze znajomymi, wszyscy mówią, że kto jak kto, ale oni nigdy by czegoś takiego nie popełnili - przy dosyć zgodnym oburzaniu się na ustawę antyaborcyjną (co prawda sam mam do niej ambiwalentny stosunek). Jak zatem w Polsce wykonuje się setki tysięcy "zabiegów"? Według danych sprzed 3 lat popełniano ich około 800 tysięcy. Statystycznie dotyczy to co piątej dorosłej kobiety.
   • Wreszcie sprawa dziesięciny. Potraktuję temat bardzo wstrzemięźliwie. Dziesięcina do dziesiąta część dochodu (III Mojż, 27,30-33; V Mojż, 14,22)

     Mal. 3,8-10 Czy człowiek może oszukiwać Boga? Bo wy mnie oszukujecie! Lecz wy pytacie w czym cię oszukaliśmy? W dziesięcinach i w darach. Jesteście obłożeni klątwą, ponieważ mnie oszukujecie, wy, cały naród. Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu, i w ten sposób wystawcie mnie na próbę! - mówi Pan Zastępów - czy wam nie otworze okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę.

     Mat. 23,23 Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że dajecie dziesięcinę z mięty i z kopru, i z kminku, a zaniedbaliście tego co ważniejsze w zakonie: sprawiedliwości, miłosierdzia i wierności; te rzeczy należało czynić, a tamtych nie zaniedbywać.

     
     I Kor. 4,2 A od szafarzy tego się wymaga, żeby każdy okazał się wierny.
     Trzy uwagi.
     1. Dziesięcinę oddawano jako udział Boży od Abrahama do końca XVIII w. w Polsce. Jak wiele innych rzeczy została przez Kościół Katolicki splugawiona. Przestała być sprawą sumienia, darem dobrowolnym, czynem w kategoriach moralnych, a stała się narzędziem przymusu, gwałtu, jaki był zadawany przez "pana i plebana". Uwolnienie od dziesięcin zostało potraktowane jako wyzwolenie z ucisku, nieomal niewolnictwa.
     2. Osobiście kiedyś wątpiewałem w racjonalność i aktualność tego wymogu Bożego. Ale zaryzykowałem, wystawiłem Go na próbę. Okazało się, że to działa, chociaż może nie ponad miarę (być może miarę mam popsutą - bo przecież niczego mi nie brakuje). Wreszcie nie do pogardzenia jest posiadanie w Bogu wspólnika, który dba o to, by mieć swoją część jak największą - ale tylko 10%, pozostałe 90% jest moje. Namawiam wszystkich, którym się źle dzieje - dla wielu to czasy bezrobocia - skorzystajcie z obietnicy, znajdźcie taki cel, co do którego będziecie mieli przekonanie, że jest celem Bożym, i wspierajcie go, choćby najmniejszymi darami. Wspomnijcie na "wdowi grosz".
     3. Skoro dziesiąta część z wszelkich przychodów nie do mnie należy, to zatrzymując ją sobie staję się po prostu złodziejem i oszustem. Wtedy też pieniądz przestaje być tylko walutą, środkiem płatniczym: staje się mamoną - bóstwem (idolem), ze względu na to, jaką stanowi dla mnie wartość. Tym sposobem podpadam już pod 3 przykazania Dekalogu.

5. Kto jest wrogiem Boga?

Werset Obj. 14,8

"A drugi anioł szedł za nim i mówił: Upadł, upadł wielki Babilon, który napił wszystkie narody winem szaleńczej rozpusty"

oraz cały rozdział 18 z księgi Objawienia św. Jana, z którego zacytuję najbardziej doniosłe wezwanie zapisane w wierszu Obj. 18,4:

I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechu i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające.

zawiera najbardziej przykre - tak dla posłańca jak i dla tych, do których jest posłany - zwiastowanie. W  tej części podobna jest sytuacja trzeciego Eliasza do swoich poprzedników - nie głosili modnych opinii - przeciwnie: "przestarzałe" i niepopularne, pokazywali obłudę i grzeszność pod maską pobożności, obnażali nauki ludzkie. Bezpośrednie analogie występują też do misji proroka Jeremiasza, ogłaszającego upadek Jeruzalemu.

VII. Pokazuje w jakim stanie moralnego zepsucia jest świat. Ocenia, że cały świat jest pod wpływem systemu wrogiego ludowi Bożemu.

"Poselstwo drugiego anioła jest pilnym apelem Bożej miłości i bezkompromisowej prawdy. Poselstwo to demaskuje fałszywe systemy zbawienia, a w szczególności te chrześcijańskie, które odrzuciły światło poselstwa pierwszego anioła. ... Wyrażenie 'Babilon' pochodzi od słowa 'Babel' i oznacza zamieszanie. Jest ono używane w Piśmie Świętym dla określenia fałszywych albo odstępczych religii. ... Choć Babilon symbolizuje wszystkie fałszywe systemy religijne, to jednak w dniach ostatecznych określenie to odnosi się szczególnie do światowej unii papiestwa, odstępczego protestantyzmu i nowoczesnego spirytyzmu. ... Główny kierunek Babilonu można scharakteryzować jednym słowem: bałwochwalstwo (Jer. 50,2.38), grzech zabroniony pierwszym i drugim przykazaniem Bożym (II Mojż. 20,3­6). ... 'Wino' Babilonu jest przeciwieństwem 'wody żywej', symbolizującej wiecznie życie i namaszczenie Ducha (Jan 4,10.14; 7,37-39; Obj. 22,1). Wino oznacza fałszywe nauki i wpływ demonów. ... Dwie główne fałszywe nauki Babilonu to:

1. Doktryna o przyrodzonej nieśmiertelności duszy. Jest to niebiblijne wierzenie. (Zob. Ps. 146, 3. 4; Kazn.  9, 5. 6. 10; Izaj. 38. 18. 19; Kor. 15, 22. 23. 53. 54) Otwiera ona drogę demonom do podszywania się pod duchy zmarłych.
2. Domniemana świętość niedzieli, którą zastąpiono sobotę, będącą znakiem stwórczej jak i uświęcającej mocy Boga (II Mojż. 20,8-11; Ezeh. 20, 12). Wiara w fałszywy dzień odpoczynku obniża autorytet Bożego prawa i umożliwia zaciemnienie nauki o pochodzeniu ludzkości, a także wypaczenie Bożego sposobu zbawienia" [28]

6. Czy wybierzesz Boga?

Przedstawienie jednoznacznych kryteriów, według których każdy może się opowiedzieć, czy staje po stronie Boga Jahwe czy po stronie ludzkich nauk. Obecna sytuacja w jakimś stopniu podobna jest do tej z góry Karmel, kiedy naród Izraela miał zdecydować czy chce stać przy Jahwe czy Baalu.

Obj. 14 9A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, 10To i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka, ... 12Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa.

Problem znamienia i pieczęci doczekał się wielu opracowań w znanych mi wyznaniach. Jest to najbardziej drażliwy temat podczas rozmów. Trudno mi jednak od niego uciec. Stanowi przecież jakby podsumowanie dwóch wcześniejszych poselstw, które starałem się omówić jak najprościej w VII punktach. Tak naprawdę uważne ich przeczytanie udziela odpowiedzi. Jednak wydaje mi się konieczne postawienie tzw. kropki nad "i". Raczej to Pismo Święte przedstawia bez niedopowiedzeń sprawę wyboru między Bogiem a szatanem.

a) Pieczęć Boża.

Bez dyskusji pozostaje to, że zbawieni będą mieli wypisane jego [Baranka] imię na czole i imię jego Ojca (Obj. 14,1). W rozdziale 7 tej księgi znajduje się opis nakładania pieczęci Bożej na czołach sług Bożych.

Z wielu tekstów o pieczętowaniu i znaczeniu ludu Bożego wybrałem poniższe.

Ez. 9,4 I rzekł Pan do niego: Przejdź przez środek Jeruzalemu, i uczyń znak na czole mężów, którzy wzdychają i jęczą nad wszystkimi obrzydliwościami popełnionymi w nim.

Ez. 20,11-12 I dałem im moje przykazania, i objawiłem im moje prawa, które jeżeli człowiek wykonuje, żyje dzięki nim, Nadałem im również moje sabaty, aby były znakami między mną a nimi, aby wiedzieli, że Ja, Pan jestem tym, który ich uświęca.

Efez. 1,13 W nim [w Chrystusie] i wy, którzy usłyszeliście słowo prawdy, ewangelię zbawienia waszego, i uwierzyliście w niego, zostaliście zapieczętowani obiecanym Duchem Świętym,

Efez. 4,30 A nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.

Jak w zwiastowaniu pierwszego anioła główny nacisk położony jest na ciągłą ważność I i II przykazania, tak działalność drugiego anioła zwraca uwagę na aktualność IV przykazania. W tym przykazaniu Pan Bóg jakby się podpisuje. "Ze wszystkich przykazań sabat jest jedynym, które zawiera oficjalne składniki pieczęci, a mianowicie

Imię: Pan, Bóg;
Tytuł: Stworzyciel;
Posiadanie: Wszechświat i to co go napełnia" [31]

II Kron. 20,20 ... Zawierzcie Panu, Bogu waszemu, a ostaniecie się!  Zawierzcie jego prorokom, a poszczęści się wam.

b) Znamię zwierzęcia.

W wielkim boju między

• Bogiem a szatanem,
• posłuszeństwem a sprzeciwem (buntem),
• pokorą a pychą,
• Pismem a Tradycją

nie można pozostać bezstronnym.

Pan Bóg ustanowił przestrzeganie sabatu za wyróżnik jego ludu. (II Mojż. 31,13-17; Iz. 56,1­8), znak więzi z Nim, lojalności i posłuszeństwa wobec imienia Jego, świadectwem pokory i miłości do Niego - dlatego spodobało mu się uczynić z sabatu swoją pieczęć. Dlatego jeśli ktoś odrzuca pieczęć Bożą, automatycznie przyjmuje na siebie znamię zwierzęcia - znak autorytetu, który ośmielił się zmienić przykazania Boże. Przyznając się do tej zmiany, stawia siebie samego ponad Boga i jawnie naucza, że kto nie świętuje niedzieli popełnia grzech.

Obj. 22.18 Co do mnie, to świadczę każdemu, który słucha słów proroctwa tej księgi: Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, dołoży mu Bóg plag opisanych w tej księdze.

Mich. 2.10 Wstańcie i odejdźcie! Tu nie wasze miejsce na pobyt. Z powodu nieczystości jest ono zgubione, a zguba ta jest nieodwracalna.

Mając przed sobą wybór, postaw na Pana Boga.

Zrób to z całą odpowiedzialnością, wiedząc, że każdy z nas sam stanie przed Panem Bogiem ze swoim życiem, bez bliskich, znajomych, nauczycieli czy przywódców duchowych.

Szukajcie Pana, dopóki można go znaleźć, wzywajcie go, dopóki jest blisko! Niech bezbożny porzuci swoją drogę, a przestępca swoje zamysły i niech się nawróci do Pana, aby się nad nim zlitował, do naszego Boga, gdyż jest hojny w odpuszczaniu!

Izajasz 55,6-7

Wszakże jeszcze teraz mówi Pan:
Nawróćcie się do mnie całym swym serem, w poście, płaczu i narzekaniu! Rozdzierajcie swoje serca, a nie swoje szaty, i nawróćcie się do Pana, swojego Boga, gdyż On jest łaskawy i miłosierny, nierychły do gniewu i pełen litości i żal mu karania!

Joel 2,12-13

---

Idz do strony:

Ostatnie zmiany: 5.12.1998 r.

[początek]